Ο πιτσιρικάς βλέποντας τις ειδήσεις των ημερών ρωτάει.
-Μπαμπά,τι είναι η πολιτική?
Ο πατέρας,φανερά ικανοποιημένος που ο γιος του δείχνει σημάδια ωρίμανσης,του απαντάει με ένα παράδειγμα.
-Κοίταξε παιδί μου...Μια χώρα είναι σαν μια οικογένεια.Πάρε για παράδειγμα τη δική μας.Η μαμά,είναι σαν την κυβέρνηση,κανονίζει τα πάντα μέσα στο σπίτι.Εγώ,ο πατέρας είμαι σαν το μεγάλο κεφάλαιο,στηρίζω την οικονομία του σπιτιού.Η υπηρέτρια,είναι σαν την εργατική τάξη,κάνει όλες τις εργασίες που πρέπει να γίνουν.Εσύ,είσαι η κοινή γνώμη που παρατηρεί τα όσα συμβαίνουν γύρω της.Τέλος,το μωρό που έχουμε σπίτι συμβολίζει το μέλλον της χώρας.Σκέψου τα όλα αυτά το βράδυ και αύριο θα συζητήσουμε για τα συμπεράσματα που έβγαλες,εντάξει?
-Εντάξει μπαμπά,απαντάει ο μικρός και σκεφτικός πηγαίνει στο κρεβάτι του.
Ο πιτσιρικάς στη διάρκεια της νύχτας και ενώ σκεφτόταν τα σοφά λόγια του πατέρα,ακούει κλάματα από την κούνια του μωρού,πλησιάζει και βλέπει ότι έχει λερωθεί.
Πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα να το πει στη μητέρα του,ανοίγει την πόρτα και βλέπει μόνο τη μαμά στο κρεβάτι,να κοιμάται.Από τη μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου υπηρεσίας,ακούει ύποπτους θορύβους.Πλησιάζει,κοιτάει και βλέπει τον πατέρα του με την υπηρέτρια.
Τι να κάνω,σκέφτεται,να ξυπνήσω τη μαμά θα δει τον μπαμπά με την υπηρέτρια.Να διακόψω τον μπαμπά,ντρέπομαι. Και ποιος θα αλλάξει το μωρό?
Αποφασίζει,λοιπόν να κάνει την πάπια και πάει για ύπνο.Το επόμενο μεσημέρι,μετά το φαγητό,του λέει ο πατέρας του.
-Λοιπόν?Σκέφτηκες αυτά που σου είπα χθες?
-Ναι πατέρα,τα σκέφτηκα.
-Και τι συμπέρασμα έβγαλες?
-Να,πως όταν η κυβέρνηση κοιμάται,το μεγάλο κεφάλαιο στριμώχνει την εργατική τάξη,η κοινή γνώμη αδιαφορεί και το μέλλον της χώρας...μυρίζει πολύ άσχημα.
